Struikelsteen - Tilburg Lange Nieuwstraat - Edith Helena Bartels

In 2012 werd een struikelsteen gelegd voor Edith Helena Bartels voor haar voormalige woning in de Lange Nieuwstraat 162 in de wijk Theresia in Tilburg. Deze struikelsteen is geplaatst door Bewonersstichting Theresia en in aanwezigheid van haar nabestaanden.

Over Edith Helena Bartels

Edith Helena Bartels was het enige kind in haar gezin. Tijdens de oorlog waren zij en haar ouders ondergedoken, waarbij Edith op een ander adres verbleef dan haar ouders. Haar ouders hebben de oorlog overleefd, maar Edith Helena Bartels is op 4-jarige leeftijd overleden in Auschwitz op 6 oktober 1944.

Over Günter Demnig

Günter Demnig is geboren op 27 oktober 1947 in Berlijn. Hij studeerde kunstpedagogie aan de Hogeschool voor Beeldende Kunsten in Berlijn. Hierna volgde hij de studie Industrieel design. Gunter Demnig was wetenschappelijk medewerker aan de faculteit kunst bij de Universiteit Kassel. Hij werkte veel in zijn atelier in Keulen. De door hem gestarte actie ‘Stolpersteine’ was een project dat hem veel bekendheid gaf. De struikelstenen zijn herinneringstekens voor alle slachtoffers van het nationaalsocialisme.

Wat zijn Struikelstenen?

Struikelstenen, ook bekend als Stolpersteine, zijn kleine gedenkstenen die in het trottoir of op het straatwerk worden ingelegd ter herinnering aan personen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn vervolgd, gedeporteerd of omgebracht. Deze gedenkstenen zijn meestal gemaakt van brons en hebben de naam, geboortedatum, overlijdensdatum en soms ook de plaats waar de persoon is vervolgd of omgebracht.

Het idee achter de struikelstenen komt van de Duitse kunstenaar Günter Demnig. Hij begon in 1992 met het plaatsen van de eerste struikelsteen in Berlijn als een kunstproject om de slachtoffers van het nationaalsocialisme te herdenken. Het project groeide uit tot een internationaal initiatief, waarbij inmiddels tienduizenden struikelstenen zijn geplaatst in verschillende landen.

De struikelstenen hebben een symbolische betekenis. Ze zijn bedoeld om mensen te laten 'struikelen' of stilstaan bij het verleden, om zo de herinnering aan de slachtoffers levend te houden. Door de gedenkstenen op de stoep te plaatsen, worden voorbijgangers geconfronteerd met de namen en verhalen van degenen die zijn vervolgd en omgekomen tijdens de Holocaust.

De struikelstenen dienen als een tastbare herinnering aan de gruwelijkheden van de oorlog en als een waarschuwing tegen de gevaren van discriminatie, haat en intolerantie. Ze roepen op tot reflectie, herdenking en het streven naar een rechtvaardige en inclusieve samenleving.