Lucas, zijn hart kloppend in zijn keel, stapte dapper dichter naar de schaduwrijke figuur die zijn naam fluisterde. De maan brak door de wolken en verlichtte het gezicht van een meisje van zijn leeftijd, met donkere ogen die even diep waren als het mysterie zelf. Ze stelde zich voor als Emma, een meisje dat bekendstond om haar actie voor groenere steden. Ze had gehoord van het initiatief van Lucas en zijn vrienden en was gekomen om te helpen.
“Ik weet hoe we het park kunnen redden,” zei ze met een vastberaden stem. “Er is een oude stadswet, lang vergeten, die zegt dat geen land dat door kinderen voor het publiek goed wordt gebruikt, verkocht kan worden zonder hun toestemming.”
Lucas was verbluft. Dit zou het antwoord kunnen zijn waar ze op hoopten! Samen met Emma ging hij de volgende dag naar het stadsarchief, waar ze door stoffige boeken en oude documenten ploegden tot ze vonden wat ze zochten: de oude stadswet, prachtig geschreven op vergeeld papier.
De kinderen wisten dat dit hun kans was om het Wilhelminapark te beschermen. Ze organiseerden een stadswijde bijeenkomst, waar iedereen, jong en oud, werd uitgenodigd om te discussiëren over de toekomst van het park. De projectontwikkelaar werd ook uitgenodigd, om zijn kant van het verhaal te vertellen.
Op de avond van de bijeenkomst was de grote hal van het stadhuis gevuld met een zee van gespannen gezichten. Lucas en Emma presenteerden de oude wet, hun stemmen dapper en helder in de stille ruimte. De projectontwikkelaar lachte het eerst weg, noemde het een kinderlijk sprookje, maar toen hij de wet zelf zag, werd zijn gezicht bleek.
Net toen het debat vurig begon te worden, met argumenten die heen en weer vlogen als bladeren in een storm, viel plotseling het licht uit. Schemering vulde de kamer, en een gespannen stilte viel over de menigte. In de duisternis voelden ze een koude windvlaag, die de pagina’s van de oude boeken deed omslaan.
Toen de lichten weer aansprongen, lag er een oud perkament op de grond, voor de voeten van Lucas en Emma. Niemand wist hoe het daar was gekomen of wat het betekende. Lucas raapte het voorzichtig op en bestudeerde de sierlijke letters.
Het verhaal stopt hier, met alle ogen gericht op Lucas, terwijl hij probeert te ontcijferen wat er op het mysterieuze perkament staat geschreven. Welke geheimen onthult het, en hoe zal dit de toekomst van het Wilhelminapark en hun beweging beïnvloeden?
